Onthutst, sprakeloos staan twee mensen tegenover elkaar. Aan de ene kant van de deuropening: Judith, die 'op een merkwaardige manier op zichzelf leek', aan de andere kant: de naamloze ik-verteller. Ze hebben elkaar lang niet gezien. Hij komt voor Judiths huisgenote Claudia. Terwijl ze zwijgend tegenover elkaar staan, komen begraven herinneringen bovendrijven. Ontzetting neemt bezit... Lees verder →
Vlakgom voor emoties
kLEINE HELLEN van beeldend kunstenaar en auteur Anne Moon Disko (alias Martijn Couwenhoven) opent als een naïef schilderij. Een kind slalomt argeloos tussen strandstoelen met op de achtergrond bolle, witte wolken boven een azuurblauwe zee. Hij loopt langs de vloedlijn, verdwijnt. Zijn zusje staart verstijfd van angst naar de zee, 'die nog nooit zo weids... Lees verder →
Zo wakker als maar zijn kan
In een dienstbodekamertje van vijf vierkante meter zit met een opengeslagen boek op schoot roerloos een wakkere man. Hij leest niet meer, wacht, verlangt naar diepe slaap. In een roze plastic teiltje liggen drie paar sokken te weken. Hier is iets existentieels aan de gang: 'Je blik in de gebarsten spiegel, het druppelen van de... Lees verder →
Geschreven in de geest van posthumanisme
Dat Marie Darrieussecq (1967) een schrijfster met lef is én van vele markten thuis, bewijst haar jongste roman, Ons leven in de bossen. Zonder scrupules lapt ze literaire conventies aan haar laars en experimenteert met stijl en vorm. Met deze roman heeft Darrieussecq een uitdagend, curieus en dystopisch buitenbeentje op de wereld gezet. Een openingszin... Lees verder →
Met zingend bloed de dood tegemoet
Het is de dag van de operatie. 'Welk een druilerig, mistroostig licht om in te ontwaken!' De ik-verteller sluit opnieuw zijn ogen en begeeft zich in de vertrouwde en onzekere duisternis van zijn 'verlichte hol' in het sanatorium te Berk, Frankrijk. Een plek waar drama's en leed hun voltooiing vinden en waar het moeizaam sterven... Lees verder →