Fluwelen brieven

Meneer Hrabal, Meneer Hrabal,Wat maakt u het bont in uw autobiografische brievenroman Een driebenig paard! Maar houd u alstublieft niet op, want wat voel ik me in mijn element in dat blauwe zwembad van u! In de verzonken kathedraal, de ondergrondse riviertjes in Praag en tussen de twaalf poezen in uw buitenhuisje in Kersko!Wat ik... Lees verder →

Een lege spiegel die in zichzelf kijkt

Hoe ziet een gewaarwording eruit die het denken, de taal, de intentie voorafgaat? Door een begripslabel toe te kennen aan wat we waarnemen, verabsoluteren we het waargenomene. Door het te benoemen, splitsen we het op in van elkaar gescheiden materiële dingen, gestolde identiteiten en reduceren we het tegelijk tot mentale voorstellingen ervan. Het abstracte wordt... Lees verder →

Wanneer het lachen stopt

De Belgische schrijfster en cineaste, Chantal Akerman, schrijft te zijn geboren als een oud kind, dat ze leefde als een oud kind en nooit geweten heeft hoe ze dat leven moest leiden. Schrijven durfde ze aanvankelijk niet, dus maakte ze films. Ongedurig reisde Akerman de wereld rond. Telkens opnieuw vertrok ze, kwam ze terug, vertrok... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑