belezenissen
Hoe ziet een gewaarwording eruit die het denken, de taal, de intentie voorafgaat? Door een begripslabel toe te kennen aan wat we waarnemen, verabsoluteren we het waargenomene. Door het te benoemen, splitsen we het op in van elkaar gescheiden materiële dingen, gestolde identiteiten en reduceren we het tegelijk tot mentale voorstellingen ervan. Het abstracte wordt... Lees verder →
Walter Benjamin beschreef vooruitgang als 'een storm die ons achterstevoren de toekomst inblaast'. Vooruitgang, consumeren en presteren, bereikbaarheid en berekenbaarheid, controleerbaarheid en stuurbaarheid: we zijn ervan doordrongen in de kapitalistische samenleving, waar alles – ook inactiviteit – als een functioneel element binnen het productieproces wordt beschouwd. Aan contemplatie, als tegenwicht, doen we nauwelijks nog. Liever... Lees verder →
De Frans-Joodse Simone Weil (1909-1943) was een excentrieke, visionaire, mystische filosofe. Door haar volstrekt onafhankelijke denken, paste Weil in geen enkel hokje en was ze voor geen politieke kar te spannen. Weil was niet alleen een denker, ze wilde alles aan den lijve ervaren. Haar sterk ontwikkelde inlevingsvermogen leidde indirect (uit sympathie met de laagste... Lees verder →
Vorige week kwam, dankzij mijn favoriete boekhandel, dit boekje op mijn pad. De onweerstaanbare cover, de prachtillustraties binnenin en de naam Junichirõ Tanizaki deden me meteen overstag gaan. Nu, een week later, staat het op de plank met mijn meest gekoesterde boeken. Wat een prachtwerkje over esthetiek en een zinderende ode aan de traditionele Japanse... Lees verder →
'Vier decennia neoliberalisme hebben ervoor gezorgd dat we de meenten niet langer herkennen, dat we onderwijs en kennisvergaring zijn gaan begrijpen als onderdeel van de diensteneconomie in plaats van als gedeeld leerproces, een woning als investering in plaats van als noodzakelijke levensbehoefte, een stad als vastgoedmarkt in plaats van als gezamenlijk gecreëerde sociale en culturele... Lees verder →
Toen ik mij opzettelijk liet verdwalen in het Stropersbos, amper 500 ha groot maar erg makkelijk om er van de wandelweg af te dwalen en zonder omzien het overwoekerde naaldbos in te lopen, vond ik mezelf helemaal omsingeld door schouderhoge varens en tientallen omgevallen bomen terug. Verdwaald dus. Oriëntatiepunten noch technologische snufjes zoals een smartphone... Lees verder →
Geen dag zonder boek 