Verdwaald in herinneringen

Frans schrijver en Nobelprijswinnaar Patrick Modiano (1945) is een flaneur. Hij begeeft zich graag in menigten, dwaalt, lost op, neemt waar. Modiano's echtgenote, Dominique Zehrfuss, getuigt in het voorwoord van Blue Aloha hoe hij 'soms urenlang zich niet verroert en als een radar de stralingen van de tijd registreert', eindeloos naar een gebouw kan staan... Lees verder →

Arme, arme Teddy!

Teddy en Arktoer van de Russische schrijver en musicus Joeri Kazakov (1927-1982), onlangs gebundeld verschenen bij De Wilde Tomaat, zouden tot de beste dierenverhalen uit de wereldliteratuur behoren. Kazakov roept stemmingsbeelden op van een onmetelijk landschap in het noorden van Rusland en onderzoekt de psyche van de mens in verhouding tot de natuur. Hij projecteert... Lees verder →

Opgesloten in het hoofd van een melancholicus

Jon Fosse (1959), Noors dichter, romancier en dramaturg, wijdde in de jaren negentig aan de romantische landschapsschilder Lars Hertervig (1830 – 1902) een tweeluik, waarvan het eerste deel, Melancholie I, onlangs verscheen in Nederlandse vertaling. Op de achterflap staart Fosse, schonkig en imposant als Orson Welles, indringend naar iets in de verte. Zijn blik is... Lees verder →

Thuiskomen in een zinnelijk leven

Eind vorig jaar verscheen Sido van Colette (1873-1954) in een uitgepuurde, herziene vertaling door Kiki Coumans. Uitgeverij Vleugels brengt hiermee een grande dame van de literatuur opnieuw onder de aandacht. Sinds De eerste keer dat ik mijn hoed verloor (2017) heb ik mijn hart verpand aan de flamboyante Franse auteur, journaliste, actrice en mimekunstenares Sidonie... Lees verder →

Een onderkomen voor tragiek

Berlijn, een druilerige winterdag midden jaren twintig. We bevinden ons in het Grand Hotel. Op dit avondlijke uur is het komen en gaan in de lobby; straks beginnen de theatervoorstellingen. Onafgebroken toeteren langsrijdende auto's en op straat wemelt het van bewegende lichtreclames, zwarte paraplu's, gele autobussen. Boys en piccolo's met nat gekamde haren lopen zich... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑