Gevangen in de natuur

Aanvankelijk nam ze aan dat de wand een nieuw wapen was, ingezet door een supermacht. Een soort gif dat mensen en dieren versteende die zich aan gene zijde van de doorzichtige muur bevonden. De wand (1963), het hoogtepunt uit het oeuvre van Marlen Haushofer, is het relaas van de (mogelijk) enige menselijke overlevende na het... Lees verder →

Misantroop op drift

Kort na het verschijnen van zijn fantastische novelle Sur l'eau koos Guy de Maupassant op een voorjaarsdag eind negentiende eeuw het ruime sop. Op zijn zeiljacht Bel-Ami vertrok hij uit het Franse Antibes om, vergezeld door twee matrozen, gedurende twee weken de Azurenkust te bevaren. Uit Maupassants scheepsjournaal kwam een tweede Sur l'eau voort, dat... Lees verder →

De essentie van existentie

Het loopt al mis bij de afspraak aan de beuk waar Mercier (lang, pezig, baardig) en Camier (klein, gedrongen, krombenig) hun tocht zouden aanvatten.  Hoewel de twee zestigers elkaar van kindsbeen af kennen en dus min of meer weten wat ze aan de ander hebben, duurt het ontstellend lang eer ze tot een vergelijk kunnen komen over... Lees verder →

Wrok jegens de idylle

Dat je in het Zwitserse Appenzell aan wandelen niet ontkomt, wist ook Robert Walser. In de buurt van de kostschool waar Fleur Jaeggy (1940) haar roman De gelukzalige jaren van tucht situeerde, werd Walser op kerstdag 1956, na bijna dertig jaar in het gesticht van Herisau, levenloos aangetroffen in de sneeuw. Mocht de ik-verteller van... Lees verder →

Impressie: Brandingen

Iemand staat ergens op een strand en zegt: 'Misschien hebben we niets met de andere wereld te maken, verschijnt die hooguit even in ons gezichtsveld om meteen weer te verdwijnen.' Iemand sluit het raam tegen de kou, 'ziet zichzelf weerspiegeld in het glas, met de zee die door hem heen spoelt'. Iemand sluit zijn ogen.... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: