belezenissen
Walter Benjamin beschreef vooruitgang als 'een storm die ons achterstevoren de toekomst inblaast'. Vooruitgang, consumeren en presteren, bereikbaarheid en berekenbaarheid, controleerbaarheid en stuurbaarheid: we zijn ervan doordrongen in de kapitalistische samenleving, waar alles – ook inactiviteit – als een functioneel element binnen het productieproces wordt beschouwd. Aan contemplatie, als tegenwicht, doen we nauwelijks nog. Liever... Lees verder →
Montaigne: een onmisbare compagnon de route In 1940 vestigde Stefan Zweig zich na lange omzwervingen, op de vlucht voor het nazisme, als balling in Brazilië. Hij voltooide er twee van zijn belangrijkste werken (De wereld van gisteren en Schaaknovelle) en stapte vervolgens samen met zijn echtgenote uit het leven. Zweig kon de toestand in de wereld niet meer... Lees verder →
Nietzsche, psycholoog van het christendom Friedrich Nietzsche (1844-1900), de meest verkeerd begrepen en vervalste denker in de moderne geschiedenis, beschrijft in zijn brieven (De levensgevaarlijke jaren - Een keuze uit de brieven 1879-1889, privé-domein) zijn Zarathustra (prediker van de übermensch in Also sprach Zarathustra) als ‘een soort afgrond van de toekomst’. Naar eigen zeggen deed... Lees verder →
De Frans-Joodse Simone Weil (1909-1943) was een excentrieke, visionaire, mystische filosofe. Door haar volstrekt onafhankelijke denken, paste Weil in geen enkel hokje en was ze voor geen politieke kar te spannen. Weil was niet alleen een denker, ze wilde alles aan den lijve ervaren. Haar sterk ontwikkelde inlevingsvermogen leidde indirect (uit sympathie met de laagste... Lees verder →
'Vier decennia neoliberalisme hebben ervoor gezorgd dat we de meenten niet langer herkennen, dat we onderwijs en kennisvergaring zijn gaan begrijpen als onderdeel van de diensteneconomie in plaats van als gedeeld leerproces, een woning als investering in plaats van als noodzakelijke levensbehoefte, een stad als vastgoedmarkt in plaats van als gezamenlijk gecreëerde sociale en culturele... Lees verder →
Oude bourgogne, muziek, poëzie, een gebraden haantje en de 'corsage op de boezem van een jeugdig, welschapen meisje' konden de Frans-Zwitserse schrijver van Nederlandse origine Henri Roorda (1870-1925) hogelijk bekoren. Roorda was een levensgenieter. Oorspronkelijk plande hij een boekje te schrijven onder de titel Het vrolijke pessimisme, maar het vooruitzicht van zijn nabije zelfmoord zette... Lees verder →
De ene dag loopt hij door de straten met gebogen hoofd, smerig hemd en gescheurde broek, met nauwelijks schoenen aan zijn voeten. Dan hult hij zich dusdanig in onzichtbaarheid dat passanten geneigd zijn hem een aalmoes te geven. De volgende dag ontmoeten we hem gepoederd en wel, voornaam geschoeid, met gekrulde haren en opgeheven hoofd.... Lees verder →
Geen dag zonder boek 