'Vier decennia neoliberalisme hebben ervoor gezorgd dat we de meenten niet langer herkennen, dat we onderwijs en kennisvergaring zijn gaan begrijpen als onderdeel van de diensteneconomie in plaats van als gedeeld leerproces, een woning als investering in plaats van als noodzakelijke levensbehoefte, een stad als vastgoedmarkt in plaats van als gezamenlijk gecreëerde sociale en culturele... Lees verder →
De vrolijke zelfmoordenaar
Oude bourgogne, muziek, poëzie, een gebraden haantje en de 'corsage op de boezem van een jeugdig, welschapen meisje' konden de Frans-Zwitserse schrijver van Nederlandse origine Henri Roorda (1870-1925) hogelijk bekoren. Roorda was een levensgenieter. Oorspronkelijk plande hij een boekje te schrijven onder de titel Het vrolijke pessimisme, maar het vooruitzicht van zijn nabije zelfmoord zette... Lees verder →
Impressie: De neef van Rameau
De ene dag loopt hij door de straten met gebogen hoofd, smerig hemd en gescheurde broek, met nauwelijks schoenen aan zijn voeten. Dan hult hij zich dusdanig in onzichtbaarheid dat passanten geneigd zijn hem een aalmoes te geven. De volgende dag ontmoeten we hem gepoederd en wel, voornaam geschoeid, met gekrulde haren en opgeheven hoofd.... Lees verder →