Impressie: Brandingen

Iemand staat ergens op een strand en zegt: 'Misschien hebben we niets met de andere wereld te maken, verschijnt die hooguit even in ons gezichtsveld om meteen weer te verdwijnen.' Iemand sluit het raam tegen de kou, 'ziet zichzelf weerspiegeld in het glas, met de zee die door hem heen spoelt'. Iemand sluit zijn ogen.... Lees verder →

Ecce angelus

'En kri, mijne heren! En kra!' Het koor herhaalt: 'En kra!' Tijdens een dodenwake op Martinique geeft een hindoe in het creools een verhaal ten beste. Gefascineerd luistert een vreemdeling naar de voor hem onverstaanbare vertelling. Het bedwelmende ritme en de exotische setting doen hem terugdenken aan zijn ontmoeting met Khadija, toen hij ten tijde... Lees verder →

Salto mortale

    Een avond van triomf: provocerend uitgedost in een nauwsluitend rood pak bezaaid met sterren, klimt een koorddanser op het stalen koord. Hij is als een Narcissus die, wars van kritiek en oordeel, aan zichzelf verschijnt. In een wreed spel met de dood (een danse macabre) verandert de acrobaat in een stierenvechter. Zijn sprongen:... Lees verder →

Liefde in tijden van afwezigheid

  1929. Sinds een maand verblijft Sandu in Parijs. De zon is net ondergegaan in de Jardin du Luxembourg. Sandu is bijna volmaakt gelukkig. Thuis, in Boekarest, heeft hij Irina achtergelaten die van hem houdt. Plichtsgetrouw schrijft hij haar. Wanneer op een dag haar brieven uitblijven, verandert Sandu's onverschilligheid in grote bezorgdheid. Anton Holban (1902-1937)... Lees verder →

De vele gedaanten van liefde

Mihail Sebastian (1907 – 1945), Roemeens-Joods toneelschrijver en romancier, stierf op het toppunt van zijn succes een absurde dood. Nadat hij de Tweede Wereldoorlog zonder deportatie was doorgekomen, liep hij daags na de bevrijding van Boekarest onder een Russische vrachtwagen. Zijn romandebuut 'Vrouwen' schreef hij op zijn zesentwintigste. Mihail Sebastian roept in 'Vrouwen' een caleidoscopisch... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: