Eenzaamheid, in steen gebeiteld

Alomtegenwoordige stilte is misschien wel het hoofdpersonage in de steenhouwer verschenen is / de steenhouwer verdwenen is, een bloedmooie vertelling van Dietske Geerlings. Bijzonder aan het boek zijn de twee ingangen. Aan de ene kant begin je met een gedicht: de saga van de steenhouwer die op een dag uit de groeve verdween, verweven met... Lees verder →

Gevangen in collectief trauma

In zijn debuutroman, Je zult terugkeren naar Región, introduceert de Spaanse romanschrijver en essayist Juan Benet (1927-1993) de fictieve landstreek Región, waar ook een groot deel van zijn latere romans zich zou afspelen. Región, niet meteen te herkennen als een bestaand gebied in Spanje, bevindt zich in een andere werkelijkheidsdimensie. De inwoners zijn dolende, contourloze, bijna abstracte... Lees verder →

Versteende hartstocht

'Onverstoorbaar, de stenen voor me, bereikte mij, wanneer ik het raam opendeed, vanuit de spleten in de rotsen iets heel 'fatsoenlijks' en geliefds, de echo, die de laatste twee of drie lettergrepen van een zin herhaalde en, vaak een letter weglatend, weergalmde als een antwoord of een waarschuwing of, wie weet, een gesis. Of een... Lees verder →

In de schaduw van neonlicht

Maeve Brennan (1917-1993), Iers schrijfster en journaliste, groeide op in een puriteinse volkswijk in Dublin. Haar ouders waren nauw betrokken bij de Ierse onafhankelijkheidsstrijd; hun radicale rebellie en clandestiene activiteiten bepaalden sterk haar kindertijd. Toen Maeve zeventien was, emigreerde het gezin naar de Verenigde Staten, waar haar vader benoemd werd tot ambassadeur van de Ierse... Lees verder →

Door de ogen van de zee

In de zomer van 1980 schreef Marguerite Duras op vraag van het Franse dagblad Libération een reeks columns met een alternatieve kijk op de actualiteit. De gebundelde columns, zopas krachtig en invoelend vertaald door Kiki Coumans, zijn een existentiële dwaaltocht door een verre en nabije werkelijkheid en een persoonlijke reflectie op de condition humaine van... Lees verder →

Gevangen in de natuur

Aanvankelijk nam ze aan dat de wand een nieuw wapen was, ingezet door een supermacht. Een soort gif dat mensen en dieren versteende die zich aan gene zijde van de doorzichtige muur bevonden. De wand (1963), het hoogtepunt uit het oeuvre van Marlen Haushofer, is het relaas van de (mogelijk) enige menselijke overlevende na het... Lees verder →

Ik is een ander

In zijn oude huis in Dylgja ziet Asle zichzelf kijken naar 'Andreaskruis', het schilderij met de twee strepen, één lila en één bruin. Waar de strepen elkaar kruisen, vermengen zich de kleuren en licht het schilderij op. Sinds de dood van zijn vrouw Ales heeft Asle zich teruggetrokken in het woordloze schilderen. Net zoals in... Lees verder →

Arme, arme Teddy!

Teddy en Arktoer van de Russische schrijver en musicus Joeri Kazakov (1927-1982), onlangs gebundeld verschenen bij De Wilde Tomaat, zouden tot de beste dierenverhalen uit de wereldliteratuur behoren. Kazakov roept stemmingsbeelden op van een onmetelijk landschap in het noorden van Rusland en onderzoekt de psyche van de mens in verhouding tot de natuur. Hij projecteert... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑