belezenissen
De legendarische Amerikaanse acteur, regisseur en schrijver Sam Shepard stierf in 2017 aan de gevolgen van ALS. In de laatste jaren van zijn leven, stevig gekruid met drugs, drank en rock & roll, schreef hij twee bijzondere, deels autobiografische prozawerkjes. Omdat zijn spieren het lieten afweten, riep hij de hulp in van zijn oude vriendin... Lees verder →
'Het lichaam is wakker, de ogen zijn open, maar de geest staat op het punt van ontwaken, als bij iemand die slaapt, en is op mysterieuze wijze in staat alles te doorgronden en zich in alles te verplaatsen.' Een onbestemde angst overmant de ontwakende schrijver. Een oude schoolvriend, een onbekende kracht is in aantocht. Een... Lees verder →
Na vijf jaar dienst bij de Indian Imperial Police in het koloniale Birma, keerde George Orwell (1903-1950) in de lente van 1928 terug naar Europa en betrok in een Parijse achterbuurt een kamer in Hôtel des Trois Moineaux: een goor en donker onderkomen voor buitenlandse arbeiders en mensen die tot eenzaamheid en armoede waren vervallen.... Lees verder →
Als in een droom ziet hij honden voor zich uit rennen, in de stilte, door de kou, door de tijd. Niets dan witte lege ruimte. De honden brengen hem waar hij moet zijn. Wit in wit: een vorm die hij herkent. Hij glijdt weg, valt door de ruimte, door de tijd, hoort niets meer. 'Open... Lees verder →
In de jaren dertig van de vorige eeuw leidt Jean Genet (1910-1986) een zwerversbestaan en een dievenleven. Dankzij de tussenkomst van Cocteau, Sartre en andere invloedrijke Franse schrijvers ontsnapt hij aan een levenslange gevangenisstraf en begint in 1945 het grotendeels autobiografische Dagboek van een dief te schrijven. Hij is vijfendertig jaar oud, rijk en vermoeid.... Lees verder →
De Poolse avant-gardeschrijver en criticus Witold Gombrowicz (1904-1969) was een eenling, oorspronkelijk denker en baldadig schenenschopper. Hij leidde een nomadisch en turbulent leven, emigreerde net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog naar Argentinië om vierentwintig jaar later terug te keren naar Europa en zich voorgoed te vestigen in het Zuid-Franse Vence. Spanning tussen ernst... Lees verder →
Een reiziger komt aan in Venetië. Hij haast zich naar de vaporetto, neemt zijn intrek in een hotel vlak achter het Piazza San Marco, kijkt door het raam en ziet zwarte gondels wiegen in het 'doodskleurige water'. Opnieuw zal hij de stad moeten veroveren, door zijn herinneringen en door de vele lagen van de geschiedenis... Lees verder →
Het is de dag van de operatie. 'Welk een druilerig, mistroostig licht om in te ontwaken!' De ik-verteller sluit opnieuw zijn ogen en begeeft zich in de vertrouwde en onzekere duisternis van zijn 'verlichte hol' in het sanatorium te Berk, Frankrijk. Een plek waar drama's en leed hun voltooiing vinden en waar het moeizaam sterven... Lees verder →
Eind vorig jaar verscheen Sido van Colette (1873-1954) in een uitgepuurde, herziene vertaling door Kiki Coumans. Uitgeverij Vleugels brengt hiermee een grande dame van de literatuur opnieuw onder de aandacht. Sinds De eerste keer dat ik mijn hoed verloor (2017) heb ik mijn hart verpand aan de flamboyante Franse auteur, journaliste, actrice en mimekunstenares Sidonie... Lees verder →
'Waar het in dit huis om gaat, is de geur van het oude behang, het licht dat langs de zware eikenhouten deuren glijdt door de fraaie lange gang met zijn glas-in-loodramen, daar uitvloeit over het schitterende mozaïek van tegels. Het is de niet weg te denken tijd van vroeger, van opgeslagen herinneringen door anderen bewaard.'... Lees verder →
Beryl Markham (1902 – 1986) vloog in 1936 als eerste mens solo vanuit Engeland over de Atlantische Oceaan naar Canada. Op eenentwintig uur en vijfentwintig minuten legde zij non-stop een afstand af van vijfduizend achthonderd kilometer. In 'Westwaarts met de nacht. Grensoverschrijdende memoires' lijkt die indrukwekkende prestatie slechts een voetnoot te zijn in het leven... Lees verder →
''Toast met boter!' hoorde je dan door het donkere dal. 'We zitten hier net rustig toast met boter te eten. Heerlijke stukken toast met boter!' Niemand, aan beide zijden, had in weken of maanden boter of toast gezien, maar het water liep alle partijen in de mond. We bestookten elkaar bij gebrek aan munitie, met... Lees verder →
De Franse denker en socioloog Didier Eribon (°1953) keert na het overlijden van zijn vader terug naar zijn geboortestreek. In Terug naar Reims brengt hij het relaas van zijn pijnlijke confrontatie met een beladen verleden en analyseert tegelijk de maatschappelijke en politieke evolutie in Frankrijk tijdens de voorbije zeven decennia. Spoken uit het verleden dwongen... Lees verder →
Verstild beeld: een man, wiens leeftijd moeilijk te schatten valt vanwege de veranda en de zonnebril die hem afschermen, zit roerloos in een schommelstoel. Hij mompelt wat voor zich uit. De man is terminaal ziek en heeft geen controle meer over zijn lichaam. Hij denkt aan het verleden, toen er boomgaarden waren zover het oog... Lees verder →
Een man staat op een balkon en steekt een sigaret op. Het is nacht. Aan de andere kant van de glazen schuifdeuren liggen vrouw en kind te slapen. De man denkt aan de kindertijd die hij niet heeft gehad. Hij is eenendertig en zijn moeder stierf twintig jaar geleden, op de dag af. Zo begint... Lees verder →
Moskou, 1926. Enkele dagen voordat Joseph Roth naar Duitsland terugkeert, na een maandenlange reis door de Sovjet-Unie, komt Walter Benjamin hem opzoeken in zijn hotel. Ze hebben een lang gesprek. Benjamin zal nadien schrijven dat Roth geen goede indruk op hem maakte, 'dat hij kennelijk op grote voet in een luxehotel leefde'. Volgens Benjamin was... Lees verder →
Twee vadem of 3,66 m is de kleinste veilige vaardiepte voor een raderboot op de Mississippi. Aan boord peilde een 'loder' de diepte van het vaarwater, bepaalde dat het veilig was en riep vervolgens de stuurman toe: 'By the mark twain!' Uit scheepsjargon werd de legendarische schrijver Mark Twain geboren, pseudoniem van Samuel Langhorne Clemens... Lees verder →
